Die paar keer dat ik gelast heb, had ik altijd kenners naast me staan. De lasser die mij nu helpt heeft mij wat huiswerk op gegeven. In de linkerwielkast zat een flink gat. We gaan dit met een nieuw extra dik stuk plaatwerk vervangen. Als oefening moest ik het dicht lassen. Omdat we toch het geheel vervangen door een dikke plaat op maat kan er eigenlijk niets mis gaan. Toch is het best spannend om dit alleen te doen.

Het plaatwerk aan de randen van dit gat is op veel plaatsen erg dun geworden door jarenlange roest. Lasser Emile Maarschalkerweerd gaf de tip om de eerste las te zetten op een andere las. Deze punten zijn dikker en daar brand je niet zo snel door heen als door het dunne oude plaatwerk. Verder moest ik zorgen dat ik in een ideale positie zat om het laswerk goed te kunnen zien.

In een ruk door heb ik puntje voor puntje gelast. Tussendoor elk stukje een beetje af laten koelen en dan het volgende stukje. En ik heb geprobeerd een klein beetje te bewegen/zig zaggen om zo de las wat beter te verdelen. Dat scheelt veel slijpen met een lamellenschijf.

Tijd om eens flink te keer te gaan met de lamellenschijf. Dat vonkt mooi en maakt een rot geluid. Oogbescherming dus op en ook de koptelefoon om het gehoor te beschermen. Oh… en ook een pet want die vonken zijn aardig heet op een kale kop! Benieuwd naar het resultaat.

De nieuwe puntjes zetten is nu lastiger geworden. Door het slijpen zijn ook de gelaste delen natuurlijk dunner geworden. Ook is het nu veel moeilijker om er tussen te komen.

Na opnieuw afslijpen is het duidelijk. De gaatjes zijn gewoon terug. Morgen ga ik van de onderkant af proberen te lassen. Daar zit een steun voor de veer behoorlijk in de weg. Ik had het dus beter in een keer goed kunnen doen maar ja… Al doende leert men.

Ik ben niet ontevreden met het eerste resultaat maar geweldig is het ook nog niet. Gelukkig vervangen we dit plaatje straks door een dikke dragende plaat van 1,5 millimeter.